بسم الله
با اقبالی کلی بحث کردم و کلی با خودم درگیر بودم و اتهام این که برای اثبات خودم دارم نقدش میکنم مطرح شد.
و قرآن رو باز کردم و به خدا گفتم خدایا می دونی توی دلم چی میگذره و آیات 4 تا 11 سوره فاطر اومد.
و آیه 10 هم که زد به خال و این که عزت از آن خداست.
و هی دیدم لایوهای مختلف دعوتش کردند و اقبالی اونجا اینجا همه جا. منم که به خاطر حجابم ممنوع التصویر شدم! بعد یاد حرف حاج قاسم افتادم که آن که باید ببیند می بیند. و مهم نیست که دیده نشم! و این آرامم کرد و آیات هم که آبی روی آتش.
و خدایا چه قدر من رو می بینی! خارج از تصورم حواست به قلب منم هست!
وَإِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِکَ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ
﴿۴﴾
و اگر تو را تکذیب کنند قطعا پیش از تو [هم] فرستادگانى تکذیب شدند و [همه] کارها به سوى خدا بازگردانیده مى شود (۴)
یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّکُمُ
الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَلَا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ
﴿۵﴾
اى مردم همانا وعده خدا حق است زنهار تا این زندگى دنیا شما را فریب
ندهد و زنهار تا [شیطان] فریبنده شما را در باره خدا نفریبد (۵)
إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا یَدْعُو حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِیرِ
﴿۶﴾
در حقیقت شیطان دشمن شماست شما [نیز] او را دشمن گیرید [او] فقط دار و دسته خود را مى خواند تا آنها از یاران آتش باشند (۶)
الَّذِینَ کَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ
﴿۷﴾
کسانى که کفر ورزیده اند عذابى سخت خواهند داشت و کسانى که ایمان
آورده و کارهاى شایسته کرده اند براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ است (۷)
أَفَمَنْ زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنًا فَإِنَّ اللَّهَ
یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُکَ
عَلَیْهِمْ حَسَرَاتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یَصْنَعُونَ
﴿۸﴾
آیا آن کس که زشتى کردارش براى او آراسته شده و آن را زیبا مى بیند
[مانند مؤمن نیکوکار است] خداست که هر که را بخواهد بى راه مى گذارد و هر
که را بخواهد هدایت مى کند پس مبادا به سبب حسرتها[ى گوناگون] بر آنان
جانت [از کف] برود قطعا خدا به آنچه مى کنند داناست (۸)
وَاللَّهُ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ
إِلَى بَلَدٍ مَیِّتٍ فَأَحْیَیْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا
کَذَلِکَ النُّشُورُ
﴿۹﴾
و خدا همان کسى است که بادها را روانه مى کند پس [بادها] ابرى را برمى
انگیزند و [ما] آن را به سوى سرزمینى مرده راندیم و آن زمین را بدان
[وسیله] پس از مرگش زندگى بخشیدیم رستاخیز [نیز] چنین است (۹)
مَنْ کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیْهِ
یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ
وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ
أُولَئِکَ هُوَ یَبُورُ
﴿۱۰﴾